Η ανάγκη του ανήκειν δεν είναι εξάρτηση
Η ανάγκη του ανήκειν δεν είναι εξάρτηση
Κάθε άνθρωπος χρειάζεται την ομάδα του, μικρότερη ή μεγαλύτερη. Μια βασική ανθρώπινη ανάγκη είναι να νιώθω πως ανήκω κάπου. Όχι μόνο για να έχω ασφάλεια, όχι μόνο για να έχω κοινωνικοποίηση, όχι μόνο για να έχω τη δυνατότητα να φτιάξω πράγματα που δεν μπορώ να φτιάξω μόνος μου και μόνη μου, αλλά γιατί ως άνθρωπος είμαι κατασκευασμένη να συνδέομαι. Είμαι κατασκευασμένη με δίκτυα και για δίκτυα. Είμαι κατασκευασμένη με νευρώνες και για νευρώνες, με συνδέσεις και για συνδέσεις. Το ίδιο μου το σώμα είναι ένα ολόκληρο σύμπαν κοινότητας και ανήκειν.
Πώς αλλιώς λοιπόν θα μπορούσα να είμαι μέσα στις σχέσεις μου, πάρα μέσα από αυτήν την τεράστια ανάγκη να έχω την ομάδα μου, να έχω τους ανθρώπους μου;
Πώς αλλιώς να ζήσω πέρα από το να έχω αυτή τη σύνδεση που θα με κάνει να λέω; Ναι εδώ νιώθω να χωράω, νιώθω να ανήκω!! ΣΥΝΔΕΟΜΑΙ!! Και αυτό δεν έχει να κάνει καθόλου με την εξάρτηση. Αν θέλεις να πούμε ότι αυτό είναι εξάρτηση από την ανθρώπινη φύση μας, τότε ναι είναι… Αν τώρα έχεις πειστεί πως επειδή χρειάζεσαι να ανήκεις κάπου είσαι απλά ένας συνεξαρτημένος άνθρωπος που δεν μπορεί να βρει τα πάντα στη ζωή μόνος του, τότε χρειάζεται να ξαναπάρεις τα πράγματα από την αρχή.
Το ερώτημα λοιπόν είναι όχι πως θα πάψουμε να έχουμε την ανάγκη της σύνδεσης και του ανήκειν, αλλά πως αυτές οι συνδέσεις που δημιουργούμε θα είναι υγιείς και με οδηγό την πραγμάτωση μας και το φως της ψυχής μας.