Θέλει αρετή και τόλμη…
Θέλει αρετή και τόλμη…
Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα στη ζωή: Όταν κάνεις αυτά που κάνουν όλοι, να τα κάνεις με το δικό σου τρόπο.
Εργασία θέλουμε όλοι. Σχέσεις θέλουμε όλοι. Συνδέσεις, φαγητό, ντύσιμο, κατοικία, διασκέδαση, ασφάλεια και πολλά πολλά πολλά άλλα, που θέλουμε όλες και όλοι απλά και μόνο επειδή είμαστε άνθρωποι. Κάποιες ανάγκες είναι πρωταρχικές και κάποιες δευτερεύουσες, αλλά όλες είναι βαθιές ανθρώπινες ανάγκες, καθολικές ανάγκες.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι το τι είναι αυτό που θέλουμε να καλύψουμε, αλλά ο τρόπος, το πως. Η αυτονομία σου και η δυνατότητα σου να διαφοροποιείσαι από τους άλλους ανθρώπους γύρω σου, δεν βασίζεται στο ότι δεν έχεις τις ίδιες ανάγκες. Βασίζεται στο πόσο δικός σου είναι ο τρόπος που θα επιλέξεις να καλύψεις αυτές τις ανάγκες. Αν θα τις καλύπτεις με συνειδητότητα, μέσα από την ουσιαστική σύνδεση με τον εαυτό σου, με τα δικά σου χρώματα, με τις δικές σου αισθήσεις, με τα δικά σου συναισθήματα, με τα δικά σου ιδιαίτερα ατομικά χαρακτηριστικά ή αν θα θελήσεις να καλύψεις αυτές τις ανάγκες με τρόπους που ακολουθεί η μάζα.
Και λέγοντας για τρόπους μην μπερδεύεσαι. Δεν εννοώ το μέσο που θα χρησιμοποιήσεις, αλλά τον τρόπο που θα χρησιμοποιήσεις το ίδιο μέσο. Για παράδειγμα ένας έχει αυτοκίνητο για να κάνει επίδειξη και ένας άλλος έχει αυτοκίνητο, για να γνωρίζει υπέροχους τόπους. Αυτοκίνητο λοιπόν έχουν πολλοί. Ο τρόπος που το οδηγούν και η σύνδεση τους μαζί του είναι που κάνει τη διαφορά. Χρήματα έχουν πολλοί, ρούχα έχουν πολλοί, σπουδές έχουν πολλοί, σχέσεις έχουν πολλοί, επάγγελμα έχουν πολλοί, social έχουν πολλοί, γκομενικά έχουν πολλοί, παιδιά έχουν πολλοί, ζωή έχουν πολλοί. Το θέμα είναι με ποιανού τον τρόπο…
Τολμάς να ψάξεις; Γιατί είπαμε θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία…