Ποια στα αλήθεια είσαι;
Ποια στα αλήθεια είσαι;
Κι όταν αφαιρείς την κόρη, τη σύντροφο, την επαγγελματία, την ερωμένη, την ακτιβίστρια, τη φεμινίστρια, την επιστήμονα, τη φίλη, τη συνάδελφο, τη μάνα και ό,τι άλλο είσαι…τι μένει; Ξέρεις ποια ΕΙΣΑΙ πίσω από όλα αυτά που είσαι; αν αφαιρέσεις όλες τις ιδιότητες και όλους τους ρόλους ποια είσαι;
Που χτυπάει η ψυχή σου με λαχτάρα;
Ποιος είναι οι βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες σου για τη ζωή;
Πού νιώθεις ζωντανή;
Πώς είσαι όταν είσαι μόνη; Υπάρχει χρόνος να μείνεις μόνη άραγε;
Τι έχει ο πυρήνας σου, η πρώτη πρώτη ύλη σου;
Έχεις συνδεθεί με αυτόν τον πυρήνα;
Πως βιώνεις, πώς κατανοείς τον εαυτό σου υπαρξιακά ως οντότητα, ως ύπαρξη, ως ψυχή;
Πού καιρός για τέτοια ερωτήματα θα πεις…
Γι’ αυτό μας έχουν πάρει τα πάντα.
Μάθαμε να προσδιοριζόμαστε μόνο μέσα από τις ταυτότητές μας, τις ιδιότητές μας, ιερές δε λέω, αλλά ο πυρήνας; η ουσία; η ψυχή;
Ποια είσαι, γυναίκα; άνθρωπε;
Το νου σου.
Και κυρίως την ψυχή σου…