Το τραύμα ως κενός χώρος
Το τραύμα ως κενός χώρος
Πολύς λόγος για το τραύμα.
Όχι γιατί είναι της μόδας αλλά γιατί η επιστήμη της ψυχολογίας και της νευροβιολογίας σήμερα έχει φτάσει σε πολύ βαθιά επίπεδα ανάλυσης του Ψυχικού τραύματος.
Και όλη αυτή η νέα πληροφορία μέσα από την τεράστια έκταση των social media στη ζωή μας φτάνει πλέον πολύ πιο γρήγορα σε εμάς.
Θεωρίες για το τραύμα υπάρχουν χρόνια. Το καταπληκτικό βιβλίο «το ξύπνημα της τίγρης» που είναι βίβλος για το ψυχικό τραύμα κυκλοφορεί από το 1997.
Τα πράγματα αργούν να κάτσουν μέσα μας συλλογικά.
Και τώρα κάθεται η πληροφορία…βρήκε το χώρο της.
Έχοντας εκπαιδευτεί για καιρό σε ένα εξαιρετικό μοντέλο για το αναπτυξιακό και σχεσιακό τραύμα, θέλω να σου πω πως η ίδια η εκπαίδευση κάνει πολύ καιρό να καθίσει μέσα μου.
Είναι κατά κάποιον τρόπο σαν στην ίδια την μετάδοση της πληροφορίας γύρω από το αναπτυξιακό μας τραύμα να δημιουργείται ένας κενός χώρος, όπως ακριβώς είναι και ο κενός χώρος που δημιουργείται κατά το τραύμα.
Αυτό έχω αισθανθεί εγώ: το τραύμα δημιουργεί έναν κενό χώρο αποσύνδεσης από τον εαυτό.
Το τραύμα δεν είναι ούτε όλα όσα συνέβησαν ούτε όλα όσα δεν συνέβησαν.
Είναι ένας κενός χώρος που έχεις αποσυνδεθεί τόσο από τον εαυτό σου, που δεν γνωρίζεις καν ούτε τι έπρεπε να έχει συμβεί ούτε τι δεν έπρεπε.
Το τραύμα είναι αυτός ο κενός χώρος που προσπαθείς να γεμίσεις.
Το τραύμα είναι μία σύνθετη διαδικασία που καθορίζεται από συγκεκριμένους μηχανισμούς. Είναι συσσωρευτικό το αποτέλεσμα του. Με το τραύμα ο νους αλλάζει σε βάθος αλλά και το σώμα αντιδρά βαθύτατα στο τραύμα.
Το τραύμα δεν είναι θέμα ορισμών αλλά περισσότερο μιας εσωτερικής αίσθησης του πως το βιώνουμε και θα έλεγα πως πολλές φορές είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής.